Για δεκαετίες, οι λευκές γυναίκες ψηφοφόροι αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτή η υποστήριξη μπορεί να φθίνει στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2024. Ειδικότερα, οι νεότερες λευκές γυναίκες μετατοπίζονται προς τους Δημοκρατικούς με εντυπωσιακή ταχύτητα, εντείνοντας την ανησυχία των Ρεπουμπλικανών.
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του ο Guardian, ο 2016, ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε να εξασφαλίσει το 47% της ψήφου των λευκών γυναικών, έναντι του 45% που στήριξε τη Χίλαρι Κλίντον. Το αποτέλεσμα αυτό υπογράμμισε τη διαχρονική τάση αυτής της ομάδας να στηρίζει τους Ρεπουμπλικανούς. Μόνο σε δύο προεδρικές εκλογές κατά τις τελευταίες επτά δεκαετίες (1964 και 1996), οι λευκές γυναίκες ψήφισαν κατά πλειοψηφία υπέρ των Δημοκρατικών. Η τάση αυτή ενισχύθηκε το 2020, όταν το 53% στήριξε τον Τραμπ, σε αντίθεση με το 95% των μαύρων γυναικών και το 61% των Ισπανόφωνων που ψήφισαν υπέρ του Τζο Μπάιντεν.
Ωστόσο, πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Η ανατροπή της απόφασης Roe v. Wade το 2022 από το Ανώτατο Δικαστήριο μετέτρεψε τα δικαιώματα στην άμβλωση σε κύριο εκλογικό ζήτημα, ενώ η ανάδειξη της Κάμαλα Χάρις, ως της πρώτης γυναίκας και πρώτης γυναίκας χρώματος που διεκδικεί την προεδρία για λογαριασμό ενός μεγάλου κόμματος, αλλάζει τα δεδομένα. Έτσι, τίθεται το ερώτημα: Θα είναι το 2024 η χρονιά που οι λευκές γυναίκες θα στηρίξουν μαζικά τους Δημοκρατικούς μαζί με τις γυναίκες άλλων εθνοτήτων;
Σύμφωνα με την έρευνα της Melissa Deckman, διευθύντριας του Public Religion Research Institute, οι νέες γυναίκες, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής, είναι σταθερά φιλελεύθερες και φεμινίστριες. «Η επιλογή της Χάρις ως υποψήφιας προέδρου αντί του Μπάιντεν έχει ενισχύσει τον ενθουσιασμό τους για τις εκλογές», τόνισε. Οι νέες γυναίκες, που καθυστερούν να παντρευτούν, έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως queer και είναι πιο κοσμικές, καταλήγουν συχνότερα να ταυτίζονται με τον προοδευτικό χώρο.
Μια ανάλυση του Gallup έδειξε ότι από το 2011 έως το 2024, το ποσοστό των λευκών γυναικών που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθερες αυξήθηκε κατά 6%, με τις νέες γυναίκες ηλικίας 18-29 ετών να παρουσιάζουν την πιο έντονη μετατόπιση. Αυτή η γενιά, γνωστή ως Gen Z, δεν ψηφίζει απλώς περισσότερο από άλλες ομάδες νέων, αλλά και στηρίζει έντονα την Κάμαλα Χάρις, σε αντίθεση με τους προκατόχους της.
Παρά τις αλλαγές αυτές, οι παλαιότερες λευκές γυναίκες παραμένουν πιστές στους Ρεπουμπλικανούς, με τις μετριοπαθείς γυναίκες σε πολιτείες-κλειδιά όπως η Πενσυλβάνια, το Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν να βρίσκονται σε αδιέξοδο μεταξύ των δύο κομμάτων. Μια δημοσκόπηση του Galvanize Action δείχνει ότι αυτές οι γυναίκες είναι μοιρασμένες, με το 43% να υποστηρίζει τον Τραμπ και το 44% τη Χάρις. Ενώ τα θέματα της οικονομίας και της μετανάστευσης δίνουν πλεονέκτημα στον Τραμπ, οι ίδιες εμπιστεύονται περισσότερο τη Χάρις για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των γυναικών.
Ένα από τα κεντρικά σημεία είναι ότι, αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ισχυρή υποστήριξη της Χάρις από τις γυναίκες όλων των φυλών, οι λευκές γυναίκες παραμένουν ένα ασταθές εκλογικό σώμα. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών μπορεί να επισκιάσει θέματα όπως η οικονομία και η μετανάστευση στις προσεχείς εκλογές.
Το αποτέλεσμα των εκλογών θα εξαρτηθεί τελικά από την προσέλευση των ψηφοφόρων, με τους Δημοκρατικούς να στηρίζονται παραδοσιακά στην υψηλή συμμετοχή των γυναικών. Όπως σχολιάζει η Debbie Walsh, διευθύντρια του Center for American Women and Politics: «Το Δημοκρατικό Κόμμα βασίζεται στις γυναίκες, ιδιαίτερα στις μαύρες γυναίκες. Το ερώτημα είναι: Θα είναι αρκετά ενεργοποιημένες για να κάνουν τη διαφορά;».
