Ο Μανώλης Μητσιάς ανέφερε σχετικά: «Πήγα στη Θεσσαλονίκη, βρήκα εκεί τα φιλαράκια μου, με έβαλαν στην ομάδα την αντιστασιακή και με συνέλαβαν. Φιλοξενούσα τον έναν από τους τρεις που πήγαν να ανατινάξουν τους στύλους της ΔΕΗ στην έκθεση γιατί θα ερχόταν ο Παπαδόπουλους να μιλήσει στα εγκαίνια. Ο ένας από αυτούς λοιπόν έμενε σπίτι μου. Ήμουν φυσικά και γω σε δράση, με συνέλαβαν και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή αυτή».
«Έμενα επάνω στο διοικητήριο στη Θεσσαλονίκη, εκείνη την ημέρα είχε έρθει ο πατέρας μου να με δει από το χωριό και τον γυρνούσα όλη την ημέρα. Γιατί είχαμε ένα σύνθημα, «θα φύγει 8 η ώρα το βράδυ» και μου έλεγε εκείνος να γυρίσουμε σπίτι ενώ εγώ τον κρατούσα έξω. Όταν πήγαμε στις 8 το βράδυ, μπήκαν μέσα και είδα 40 αστυνομικούς. Με συνέλαβαν, άρχισαν να με χτυπούν και ο πατέρας μου έμεινε άφωνος γιατί δεν ήξερε, δεν του είχα πει τίποτα. Να σας πω και κάτι άλλο τώρα, το ότι ζω… παρά τρίχα ζω! Γιατί, όταν πήγα στην Ασφάλεια στον Βαρδάρη, ο τότε στρατιωτικός διοικητής είχε συλλάβει τον φιλοξενούμενο μου αλλά είχαμε έναν λόγο τιμής να μην πούμε ποιος είναι ο ένας στον άλλον ούτε ήξερα που τον συνέλαβαν. «Τον ξέρεις αυτόν;» μου λέει, απαντάω όχι, τον ρωτάει «πως τον λένε;» και απαντάει «Μητσιά Μανώλη». Βγάζει το πιστόλι από εδώ πέρα, μου δίνει μία εδώ στον κρόταφο με πήραν τα αίματα και μου λέει μετά ένας γιατρός «λίγα χιλιοστά πιο πέρα και θα είχες μείνει στον τόπο». Με την κάννη με χτύπησε».
«Μετά με πήραν μέσα, με περιέλαβαν στο ξύλο οι υπόλοιποι και ήμουν επί δύο μήνες σχεδόν σε απομόνωση στον Βαρδάρη. Περνούσαν το πρωί κάποιοι ναρκομανείς και τους έβαζαν μέσα για να μας σπάνε τα νεύρα» πρόσθεσε, ακόμα, ο Μανώλης Μητσιάς.
